Olfactory Hedonism

I don't master the art of simplicity! I love complexity and beasts in a bottle. There's never enough raw musk, animalics and smoke! 

My ideal scent incorporates incense, gasoline, dark vanilla, tonka, rum, musk, patchouli, almond liqueur, smoke and leather. I dislike roses, ylang, fresh and sweet light scents. If there is a fresh note present, a dirty animalic or heavy note should balance it out: bergamot and smoke, for example, or lemongrass with a marine note. I wish I could create my own fragrances; I wish I was the nose working for an independent fragrance house!

I wear heavily animalic, rum-adorned scents, regardless of weather or time of the year. Some may say animal scents are for mature people, but I've loved them since age 12. I am fondly attracted (addicted) to leather, gasoline (benzene) and oudh notes.

My all-time favorites are:

* Percival (Parfums de Marly);
* Habdan (PdM);
* Oriental Express (Thierry Mugler);
* 40 knots (a nautical-themed scent by Xerjoff);
* Black Phantom (Kilian);
* Oajan (PdM);
* Black (Comme des Garcons);
* Falcon Leather extrait (Matiere Premiere);
* Vanille Havane (Les Indemodables).

Fragrances I want are: 

* Solstice "Midnight Marquee" (a gasoline perfume);
* Profundum "Martyr" (another fire-and-gasoline, of course);
* Bortnikoff "Lao Oud" (for being a realistic oudh);
* Barre "Smoulder" (smells like fire);
* Rubini "Nuvolari" (gasoline, motor oil and asphalt! What could I wish for more!)

 Oriental Express has been discontinued, sadly.

 

Naar elkaar wijzen leidt de aandacht alleen maar af

Toen ik na de dood van mijn moeder in eind 2023 uit mijn huis werd gedreven door de verhuurder, kwam ik tijdens mijn dagelijkse verhuizingen oudere mensen tegen die me "troostten" met 'Er komen natuurlijk asielzoekers in je woning' en 'Die Oekraïners krijgen maar voorrang bij alles'. 

Dat was niet waar in mijn regio (Oekraïners werden in een oude verslaafdenkeet aan de rand van de stad gedumpt) en ik had er ook geen moer aan. De jongeren, volwassenen, ouderen, alleenstaanden, gescheiden ouders, mensen die een gewelddadige relatie zijn ontvlucht, hebben er ook geen boodschap aan. Woningschaarste speelt de bevolking permanent op, de schaarste heerst al sinds 1880. Natuurlijk drukt migratie onevenredig op dichtbevolkte gebieden, maar de achterblijvende woningvoorraad is de oorzaak van (lucratieve) schaarste. 

Er is geen eenvoudige oplossing voor woningschaarste. In mijn regio zijn de regels van oudsher rigide, bestemmingsplannen zijn inflexibel en leegstand loont om prijzen op te drijven. Vastgoed kent een einddatum wat betreft levensduur en mensen van de economische lagere en middenklasse investeren in veelal wrakkig vastgoed dat die houdbaarheidsdatum al lang achter de rug heeft. Tochtige noodwoningen uit 1930 worden met een hypotheek belast. Van de huurvoorraad wordt twee keer zoveel gesloopt als teruggebouwd. 

Mijn eigen woning heeft een halfjaar leeggestaan. Ik heb navraag gedaan bij de gemeente en kwam daardoor te weten dat het gebruikelijk is om huizen lang leeg te laten staan. De tijd wordt aangegrepen om renovaties uit te voeren en zo de prijzen op te drijven. 

Bouwfraude en fraude met het pensioenfonds

In de jaren-1980 werd gefraudeerd met geld van de pensioenfondsen. Op grote schaal werden zinloze projecten voor het bouwen van stadscentra ontwikkeld om het geld in rond te pompen. Miljoenen zijn bij de pensioenen weggeblazen en er werd niet tegemoetgekomen aan de behoefte aan vergroting van de woonvoorraad in stedelijke gebieden en groeikernen. De infame bouwfraude ging bovendien ten koste van de kwaliteit van woningen. De gevolgen zijn nog merkbaar; de jaren '80-woningen werden met goedkope materialen, soms zelfs met te waterig beton en gips aangelegd en deze woningen zijn sinds eind jaren '80 verkrot, beschimmeld en tochtig. 

"Ze pikken onze banen in"

In mijn regio worden Oostblokkers gehaat. Ik ben me bewust van de slechte reputatie en deels is die reputatie terecht; er zijn Polen en Oekraïners die overlast bezorgen, weigeren de taal en cultuur te accepteren, racistische leuzen schreeuwen en honen naar Antillianen en Surinamers die hier al generaties geleden een leven hebben opgebouwd. In mijn eigen buurt heb ik last gehad van mijn ethnische soortgenoten die door huisjesmelkers in een matraswoning zijn gestopt. 

Waar veel Nederlanders echter vooral van zijn overtuigd, is dat Oostblokkers hun banen inpikken.  Voor een Oost-Europeaan is het heel normaal om voor laagbetaald werk in de teelt op te staan om 04:00-05:00, lange dagen statisch werk te verrichten en als slaaf te worden uitgebuit (omdat de verhuur van overbevolkte woningen meestal deel uitmaakt van de arbeidsbetrekking). Nederlanders willen en kunnen dat niet, Nederlanders hebben arbeidsrechten en daardoor is het aantrekkelijk voor werkgevers om goedkope krachten in te zetten.

"Moeten wij dat allemaal betalen?!" 

Toen ik op mijn 21ste op de verjaardag van een oudere buur was en werd gevraagd naar mijn opleiding, kreeg ik te horen 'Wanneer ga je nou eens lekker werken?!' en 'Dat moeten wij allemaal betalen'. Eén vrouw die dit mompelde, vond dat zij Nederland na 1945 had opgebouwd door een leven lang in de snoepfabriek te werken. De andere oudere vrouw was op haar veertigste begonnen met werk en al op haar 55ste met prepensioen gegaan.

Ik vroeg nergens om. Er is niets van ze bij wat dat belastinggeld betreft, want ik viel onder het sociaal leenstelsel en mag dus alles zelf betalen. De Staat rekent er nog wisselende rente over ook. 

De bemoeienis, negatieve teneur over studenten en dat gehele "wij-zij-denken" levert niets op. 

Woonschaamte 

Sinds een paar jaren zouden ouderen ineens te ruim wonen. Ouderen worden opgescheept met "woonschaamte". Ze moeten de idee vatten dat ze de ruimte van een gezin innemen, dat leefruimte een luxe is en dat het wel erg bezwaarlijk is dat ze die luxe nemen als ze niet meer "productief zijn".

Het afschrijven van ouderen, chronisch zieken, obese mensen, rokers en mannen 

In het eerste stadium van de huidige SARS-pandemie, seizoen 2020/2021, werd het schandalige voorstel gedaan om ouderen niet te redden in geval van acute nood. Het was een filosofisch, medisch-"ethisch" voorstel: ouderen zouden tijdens het leven genoeg hebben geprofiteerd, zodat zij als eerste dood mochten. 

Al in maart 2020, het prille begin van de SARS-pandemie in Nederland, werden groepen zorgvuldig afgeschreven. Door ouderen, chronisch zieken en obese mensen te profileren als "die hadden toch al te lijden", werd de weg vrijgemaakt voor het epigenetisch wegzetten van ongewenste groepen. Al snel volgenden rokers en mannen, tot niemand overbleef om af te schrijven. De zorg is onbetaalbaar, maar dat komt niet door vergrijzing of rokers; met zorg wordt gespeculeerd. 

Het is geliefd om ieder debat te kapen voor politiek gewin en mensen reduceren tot categoriën is goedkope maar effectieve retoriek om de aandacht af te leiden. Dat onderstreept dat politici niet per definitie vertegenwoordigers van de democratie moeten worden gezien.

De oorzaak van alle maatschappelijke problemen is: "verdienmodel"

Achter de woningschaarste schuilt een verdienmodel van grondbezitters, huisjesmelkers en beleggers, achter het "inpakken van banen" schuilt een verdienmodel van producenten en huisjesmelkers, woonschaamte leidt de aandacht af van het verdienmodel bewust in stand wordt gehouden.  

Voor de meerderheid is het erg makkelijk om een groep burgers uit de lagere en middenklasse als verantwoordelijke aan te wijzen. 

De vraag en het antwoord zijn echter altijd simpel: alles begint en eindigt bij een verdienmodel. Geld is niet vies, geld corrumpeert niet, een verdienmodel is niet per definitie verrot. Maar kom er dan wel voor uit dat geld áltijd de prikkel is om maatschappelijke problemen en schaarste te laten bestaan. 

Zoals het is

Het is helemaal niet erg om niet gelukkig te zijn.

De definitie van de meeste mensen over geluk, of de perceptie ervan, is waarschijnlijk toch heel anders dan die van mij. 

Ik beschouw geluk niet als een tijdelijke prikkel. Niet als vrolijk zijn, niet als een lach, niet als eten, drinken, op vakantie gaan. Voor mij is een deel ervan wél de juiste mensen om me heen hebben, al zijn weinig mensen het predicaat "echte vriend" waard (ik heb ze!).

Geluk is iets wezenlijks, iets existentieels. Voor mij is een onmisbaar deel ervan, de juiste mensen om me heen hebben. Al verdienen weinig mensen het predicaat "echte vriend", ik heb ze wel!.

Maar ik ben de belangrijkste persoon in mijn leven kwijt. Ik weet dat er altijd iets mist. De clichés, "Het wordt alleen maar beter", "Je draagt iemand voor altijd bij je", daar heb ik geen zak aan. Mensen hebben niets aan eufemismen en verzachtend geklets, alsof nare zaken zoals ernstige ziekten en verlies een goede kant hebben.

Voor mij was en is delen en gedeelde humor juist het belangrijkst. Ik was niet materialistisch en narcistisch, niet ijdel, ik gaf niet om zaken. Vakantiebestemmingen vond ik niet belangrijk, het gezelschap zelf was voor mij belangrijk.

Het besef om iemand voor de rest van het leven op aarde niet meer te zien, is hard. 

Dat betekent niet dat ik er ooit als een triest, somber hoopje mens bij heb gezeten. Ik ben niet diep geraakt. Ik ben afgevlakt. Nog altijd vrolijk, maar mijn leven is vooral onverschilligheid. Dat is niet hoe ik was. Het maakt niet uit of dit een beschermingsmechanisme is. 

Het is alsof de neuronen in mijn brein zelf een compromis hebben gevonden: de blik op oneindig. 

Want ik sta er alleen voor in mijn leven en heb de meest ingrijpende gebeurtenissen zelf moeten doorstaan (ik kende twee van mijn vrienden toen nog niet, dus ik was wat morele steun betreft ook alleen), zonder enige steun- en dan is "Zo goed als het gaat" meer dan genoeg.

Almost cut my hair

Nou ja, nog even dan. Ik heb zin in iets totaal anders dan knielang haar, maar de kappers zitten vol tot eind september!

Ik heb nooit geweten (of eigenlijk nooit stilgestaan bij) wat mijn gezichtsvorm is. Ik ben meer als een man: ik ben me niet erg bewust van details en stijlen. Hoewel ik alle soorten kapsels heb gehad, van kort tot lang, waren het altijd klassiekers zonder dat ik ooit haarproducten heb hoeven gebruiken.

Ik ben bij topkappers langsgegaan om te vragen wat mijn gezichtsvorm is. Het antwoord luidt unaniem: ovaal! Dat verklaart misschien waarom bijna alle haarlengtes en haarkleuren bij mij nagenoeg hetzelfde staan en niets echt opvalt. 

Nu oriënteer ik me nog even op kapsels voor ovale gezichtsvormen. De kapper liet al wel weten dat ik mijn haar nu niet kan doneren, omdat er henna in heeft gezeten en dat de structuur verandert. 

Women are never going to make it

A woman just called me "A horse butt" for having long hair. Along with this unprovoked statement came her verdict that I am spending a fortune to shampoo my hair, a crude guess that offended her personally. 

It is just another day for me being judged by my outlook, be it a little more apert than having female cliques making up rumors about me. The trash-talking has not been limited to high school; I have been the subject of gossip fabricated by workplace cliques. Women make up the majority of bullies targeting other women in workplace settings, which says a lot.

Generally, women are vile to women. There is an evolutionary reason behind competitive behavior, but women trash-talking women and judging looks does not bring them the best mate, nor does it enhance their position in modern society.

Women who are so invested in the looks and choices of other women do not seem intelligent nor confident. Making snark comments does not make one appear elevated, on the contrary. 

Now, men are also targeted by men, but mainly online. Good-looking men are called "fat", "lazy" "past their prime" and "aged like milk" by anonymous men. With the expansion of online platforms, both sexes have uncovered new avenues to persist in their bullying behavior. 

The major difference between men and women is that offline targeting of women by women has been normalized over the centuries. 

Women insist on emancipation in their profession and in their private life, but those who go down the road of talking down other women lack the integrity and respect to succeed. Females do not need to be best friends nor competitors. Respecting each other and respecting personal choices without judging looks is the least one could do. 

I, for one, have never understood how and why females feel better after making a vile comment on another woman. Yes, I do feel envy too, but my envy is confined to seeing couples in love. I don't drown in self-pity; I just immediately feel a sting when confronted with something I don't have in my life and miss so dearly: the love of a man, affection, togetherness, being a unit, a family. But that never gave me the urge to trash-talk anyone! Forming judgments on how other women look, how they dress and how they wear their hair does not occupy my brain either. 

I get to think of the cliché that the world would be a better place with women on top. That will never happen. Unless downgrading, trash-talking and making up rumors about other women gets to be de-normalized. 

Why not enjoy and applaud other people for being themselves?