Ik ben me ervan bewust dat op internet veel van mijn gewauwel en foto's te vinden is. Praten en schrijven is mijn grootste interesse, dus ik zeg heel wat.
Maar ik ben niet naïef. Ik beheer heel zorgvuldig wat ik wel en niet over mezelf prijs wil geven. Zo strikt zelfs, dat niemand iets specifieks over mijn privéleven weet. Ik ga ongedetecteerd onder de radar. Een privacygevoelige functie is dan ook wat perfect bij mij past.
Ik ben extreem discreet en loyaal. Bij anderen houd ik ook altijd rekening met hun auteursrecht (het recht om niet te worden afgebeeld) en ik doe nooit aan een roddelcultuur. Dat is zo laag dat het me niet eens interesseert. Ik heb geen behoefte aan het verspreiden van verzinsels of het doen van insinuaties over anderen, omdat zoiets voor mij van een te laag niveau is, ook als ik bij iemand in de gunst zou vallen door fabels over anderen te verspreiden. Ik ben authentiek mezelf en mijn interesse in het leven ligt bij mensen en ideeën.
Omdat ik de intenties van mensen feilloos aanvoel, een gave waarmee ik ben geboren, weet ik precies tegen wie ik niets over mezelf los moet laten. Door een enkeling word ik daarom wel "stoïcijns" of "onpeilbaar" genoemd. Het frappante is dat bijna iedereen me toegankelijk, een spraakwaterval en extravert gefocust vindt- mensen met bepaalde intenties zijn de uitzondering die het niet kunnen uitstaan dat ze mij niet kunnen raken.
Ik heb iedereen door. Maar ik zie ook dat de meeste mensen écht wel de juiste intenties hebben. Wat mijn "gave" inhoudt, heeft niets te maken met iemand vertrouwen of wantrouwen. Het is de precursor: ik voel of zie het wanneer iemand andere intenties heeft dan hij of zij aan de buitenwereld toont. Dat gaat als een naar gevoel door me heen en ik zie de beelden van hoe iemand werkelijk is.
