maandag 22 januari 2024

Het 20-jarige jubileum van Long COVID! Waarom de Nederlandse politiek lethargisch handelt en behandeling saboteert

Long COVID is 20 jaar in de wereld! Dit zure jubileum is het resultaat van de eerste (2003-2005) en tweede SARS-uitbraak. Sinds 2005 zijn evaluaties verricht om SARS-patiënten te controleren op de medische consequenties van SARS (Pulmonary sequelae in convalescent patients after SARS: evaluation with thin-section CT, Radiology, 1 september 2005)

De conclusie in de jaren na 2003 was: de longcapaciteit van SARS-patiënten was jaren ná de besmetting nog drastisch beperkt, organen waren aangedaan door fibrose en micro-trombose. De officiële term voor Long COVID heet reeds sinds 2005 officieel "Post-Acute SARS", PASC.

De trombotische gevolgen van SARS en SARS-2 ( = COVID) worden wereldwijd ook wel aangeduid met "CAC" en orgaanfibrose staat bekend als "MOF".
Long COVID bestaat globaal uit de volgende aandoeningen:

- Mitochondriale dysfunctie;
- Microtrombose in organen;
- Orgaanfibrose;
- Neuro-COVID;
- Aanhoudende inflammatie;
- Auto-immuunziekten;
- Hypercoagulatie (CAC)

Alle internationale onderzoeken ten spijt, wordt in Nederland nog steeds geen behandeling geboden voor Long COVID. Er bestaan in het heden nog géén behandelcentra gespecialiseerd in de aanpak van Long COVID. In plaats daarvan wordt herhaaldelijk gesteld dat "eerst onderzoek moet worden gedaan naar Long COVID".

Per definitie zal Long COVID nooit worden gedefinieerd door één sluitende oorzakelijke factor. Blijven "zoeken naar de oorzaak van Long COVID" levert onnodige vertraging op in de behandeling. Er zijn uiteraard sinds 2020 onomstotelijke biomarkers voor het aantonen van Long COVID vastgesteld, deze worden verder uitgebreid, maar het ontbreken van een limitatieve lijst met Long COVID-factoren is géén excuus om niet over te gaan tot behandeling.

Het is namelijk overduidelijk dat Long COVID wordt veroorzaakt door een samenspel van nauw verweven mechanismen van mitochondriale dysfunctie, microtrombose, fibrose, coagulatie, ontstekingen en virale reservoirs. 

Politiek en SARS.
Waarom handelt Nederland lethargisch? Het antwoord is altijd: geld. Het gaat niet om volksgezondheid

Het is niet de wetenschapswereld die zorgt voor een gebrek aan behandeling van Long COVID; het is een politiek ingegeven afweging om de behandeling van Long COVID géén prioriteit te verlenen.
Het is begonnen in januari 2020. Het OMT, Rutte en Van Dissel stonden voor de beslissing om SARS-CoV-2 in te dammen of door de bevolking te laten razen.

Volgens een reconstructie uit april 2020 heeft de directeur van het RIVM toenmalig Minister van VWS Bruins begin januari 2020 ingelicht over de uitbraak van SARS-CoV-2, om een Outbreak Management Team samen te stellen en de risico's te inventariseren. De ambtenaren van het Ministerie en het OMT voorzagen ernstige tekorten in persoonlijke beschermingsmiddelen. 

Bij gebrek aan deze preventiemiddelen (PPE) werd besloten om níet tot indamming over te gaan. Indamming, of containment, was de enige mogelijkheid geweest om in relatief korte tijd de pandemie aan banden te leggen. Dat indamming in het verleden succesvol is gebleken, bewijst Canada met de succesvolle preventie van de SARS-pandemie van 2005.

Er is, anders dan de populaire opvatting wil doen geloven, in Nederland nooit een algemene lockdown geweest. Was wel aan indamming gedaan en een korte, volle lockdown opgelegd, dan had de Nederlandse Staat nadeelcompensatie wegens de rechtmatige overheidsdaad dienen te betalen aan alle ondernemers die schade zouden lijden die niet toe te schrijven viel aan het normale ondernemersrisico.

Zou de Nederlandse Staat openlijk Long COVID erkennen, dan kan de overheid daarmee een stroom aan aansprakelijkheidszaken verwachten. Als Long COVID algemeen wordt erkend, kunnen Long COVID-patiënten ook niet meer worden afgescheept met een bijstandsuitkering als ze beroep doen op de werknemersverzekeringen.

Voormalig minister van VWS Kuipers heeft de oprichting van behandelcentra voor Long COVID gesaboteerd en slechts een toezegging gedaan voor de financiering van onderzoek, dat pas in september 2024 zal worden opgestart (Ruim, 32 miljoen extra voor onderzoeksprogramma en nationaal expertisenetwerk post-COVID, persbericht bij Kamerbrief 3596035-1048185-PDCZ, 1 juni 2023). Het is dan 4,5 jaar pandemie en 21 jaar aan weggegooide expertise over Long COVID verder, duizenden nieuwe patiënten verder en nóg zullen geen behandelmogelijkheden binnen het bereik liggen.

https://rechtenadvies.blogspot.com/2020/06/het-beoordelen-van-het-gevoerde-sars.html

Zie voorgaande berichten over Long COVID:

2020: Long COVID #1

2021: Long COVID #2

2021: Long COVID #3

2022: Long COVID #4: een terugblik op 20 jaar Long COVID en publicatie van de biomarkers


2023: Long COVID #5. Een niet-limitatieve publicatie van biomarkers