Een publieke boodschap moet op een bepaalde manier worden overgebracht om de bevolking te laten geloven dat iets een kern van waarheid bevat. Om de boodschap effectief over te brengen, wordt bewust voor een bepaald narratief gekozen. Het narratief is de wijze waarop iets wordt verteld, liefst met zoveel mogelijk herhaling.
Massamedia (kranten, tv, websites) die de boodschap zonder kritische noot overbrengen, werken goed mee aan het laten beklijven van een paradigma.
Aan het begin van de COVID-pandemie (= SARS), al in februari 2020, werd de boodschap voorbereid dat zoveel mogelijk mensen als vehikel moesten worden gebruikt om het virus te verspreiden, ook al was men sinds 2003 bekend met de gevaren van SARS. Alleen mensen met onderliggend lijden zouden een risicogroep vormen en mensen die toch al iets mankeerden, mochten worden opgeofferd als "collateral damage".
Omdat het in strijd is met het internationale recht en omdat het zowel zeer ondemocratisch als onethisch is om het openlijk toe te geven dat met ongecontroleerde verspreiding van SARS veel slachtoffers met langetermijnorgaanschade door onder meer microtrombose/endotheelschade en auto-immuunziekten zouden worden opgescheept, werd gekozen voor een meer verkapt paradigma.
"Gecontroleerde verspreiding van SARS met bescherming van kwetsbare groepen" was het zorgvuldig gekozen misleidende narratief.
1. Misleidend, omdat iedereen risicogroep is voor SARS, omdat dit virus sinds 2003 een welbekende veroorzaker is van microtrombose en fibrose in de organen, ongeacht de medische status van de besmette persoon.
2. Psychopathisch, omdat de overheid hiermee de valse suggestie wekt dat preventiemaatregelen alleen maar bedoeld zijn om "kwetsbaren" te behoeden.
3. Gestoeld op een bewust gekozen valse dichotomie, omdat "vrijheid en veiligheid" of "volksgezondheid en economie" niet lijnrecht tegenover elkaar staan, maar veiligheid en gezondheid fundamentele voorwaarden zijn voor het bestaansrecht van de economie en vrijheid.
Naarmate de pandemie voortsukkelt vanwege de beslissing van de overheid om in februari 2020 al de brui te geven aan indamming, worden mensen die geloven dat ze "geen risicogroepers zijn voor SARS" (lees: dat bestaat niet) het zat om "offers te moeten brengen voor de vrijheden en veiligheden van anderen". Herhaaldelijk wordt door barbarenclubjes als het dysfunctionele en onwetenschappelijke HerstelNL de suggestie verspreid dat er niet-kwetsbaren bestaan ten aanzien van SARS.
De mensen die zich als vehikel laten misbruiken door de overheid en dergelijke clubs, vinden het verantwoord dat kwetsbaren worden opgeofferd. Dit is het typische "wij-zij-denken" dat tijdens álle crises, waaronder oorlogen, voor acceptatie en normalisatie van het opofferen van "andere groepen dan wij" zorgt. Het zijn "anderen" die de gevolgen mogen dragen.
Die kring van "anderen dan wij" wordt razendsnel uitgebreid. Concreet: aan het begin van de pandemie kregen rokers en dikke mensen te horen dat zij risicogroepen waren en dat zij het aan zichzelf hadden te danken als zij op de ic belandden. Het is pure victim-blaming die op niets is gebaseerd. Sinds maart 2020 wordt bij herhaling bevestigd dat gewicht en roken geen factoren zijn voor het risico op ernstige COVID, maar dat willen de victim-blamers niet horen!
In plaats daarvan werden de categorieën voor het schofferen van COVID-slachtoffers aangevuld: ouderen, mensen met een medische voorgeschiedenis (zo lekker abstract mogelijk natuurlijk, iedereen kan een medische voorgeschiedenis hebben), mannen, mensen die nu kwetsbaar zijn geworden ná een SARS-besmetting zouden best mogen worden opgeofferd.
Ik vraag mensen die er zo over denken ("anderen mogen best worden opgeofferd") op de man af of zij ook bereid zijn om opgeofferd te worden, maar dat wordt in de regel óf niet beantwoord, of met "ben je gek!!" + een scheldpartij beantwoord.
Wat betekent iemand opofferen aan SARS eigenlijk? Concreet houdt het in dat iemand met hypoxie door trombose in het longweefsel moet worden opgenomen (als de persoon al niet is gestikt voordat behandeling wordt geboden). Als de ontstekingsreactie heftig is, krijgt de persoon sepsis. Normaal communiceren is dan niet meer mogelijk. Op de ic moet iemand in coma worden gebracht. Het kan zijn dat er binnen 3 weken herstel optreedt, maar de kans is groot dat alles na 3 weken uitvalt. Menswaardig afscheid nemen is er dan niet meer bij. Dat maakt SARS een ernstige humanitaire crisis die onder onze ogen gebeurt en is genormaliseerd door een overheid die fingeert dat een humanitaire crisis best acceptabel is en dat de eigen bevolking ten prooi mocht en mag blijven vallen aan mensonwaardig lijden.
Lijk het alsof het wel meevalt met de slachtoffers van deze pandemie? Dat komt doordat de overheid en media géén accurate cijfers van slachtoffers en langdurig zieken (Long COVID) geven en informatie achterhouden voor het publiek. Het gaat hier bovendien niet alleen om slachtoffers en een grote nieuwe groep chronisch zieken door COVID, maar ook om een zorgcrisis: uitgestelde ziekenzorg en uitgestelde operaties hebben nog altijd te lijden onder achterstand, omdat SARS-golven de reguliere medische zorg blijven overspoelen (om een hardnekkige misvatting weg te nemen: zelfs als de overheid pre-2020 meer had geïnvesteerd in de opleiding van medisch personeel en het aantal bedden had uitgebreid, had deze capaciteit bij lange na niet tegemoet kunnen komen aan de COVID-golven die de ziekenhuizen eens in de drie maanden in beslag nemen).
Ik accepteer dit niet. Niemand zou dit moeten accepteren. Daarom is het tijdens deze crisis ieder voor zich: het beschermen van de eigen veiligheid staat voorop. Laat u zich nooit wijsmaken dat het allemaal wel meevalt.
