Voorheen at ik al weinig vlees en als ik het at, dan had ik alleen maar biologisch vlees voor in mijn gerechten. Het is fantasieloos als een gerecht alleen maar smaak heeft door er vlees aan toe te voegen. Mijn gerechten zijn altijd rijkgevuld. Ik kook vrijwel alleen Aziatisch, Mediterraan of Zuid-Amerikaans en ik maak alles zelf; ik maal de specerijen.
Ik maak mijn gerechten zo, dat er altijd vlees of vis kan worden toegevoegd als iemand dat wil, maar het vlees zal niet worden gemist als het wordt weggelaten.
Ik zou mezelf nooit onder een ideologische groep als vegetariërs of veganisten scharen. Juist omdat rigide ideologie wat mij betreft afbreuk doet aan waarden als dierenwelzijn. Organisaties als PETA zijn radicaal en jagen iedereen tegen zich in het harnas door niet alleen vleeseters, maar ook leerdragers en mensen die eieren en zuivel gebruiken, uit te maken voor moordenaars en facilitatoren van verkrachting. PETA heeft verkleed als KKK een racistische optocht gehouden en huisdieren vermoord, onder het mom van "zwerfdieren uit hun lijden verlossen". Het gaat niet meer om principes, maar om sektarisme. Ik hekel iedere vorm van radicale sociale controle.
Zo werd ik door een veganist voor hypocriet uitgemaakt, omdat ik het niet erg vind als vleesvervangers op echt vlees lijken. Deze veel te ver doorgevoerde vorm van Kantianisme (rigide denkpatronen, principes letterlijk en pedant uitleggen) stuit bij mij op weerzin.
Ik ben niet een stampvoetende kleuter die dan reageert met "We mogen ook niks meer, ik ga expres extra veel vlees eten". Met dergelijk schoolpleingedrag zou ik niets anders duperen dan dierenwelzijn.
Sommigen beweren dat mensen als omnivoren gemaakt zijn om vlees te eten. Dat is waar, ware het niet dat mensen zijn gebouwd om in de natuur ook dagen van schaarste te doorstaan. Als omnivoor heb je niet iedere dag een bord met voorbewerkt vlees, maar moet je ook dagen zonder zien te stellen. Omnivoor zijn is bovendien géén excuus voor megastallen en vooral niet voor het mishandelen van dieren in de bio-industrie.
Leer en wol
Ik draag graag leer en ik heb geen behoefte om daarop te worden aangesproken. Natuurlijk weet ik dat het ethisch niet verantwoord is. Anders dan de mythe wil, is leren kleding niet gemaakt van "leftovers"/resten uit de vleesindustrie. Leren kleding wordt niet gemaakt van koeien, maar van dunne schaapsnappa.
Ik heb mijn leren kleding al jaren, ik heb bijna alles vintage gekocht (échte vintagekleding, geen retro of kringloopspul).
Ik zou het hypocriet vinden om mijn leren kleding dan maar in de kast te laten liggen, want die jurk en rok, maar ook mijn Texelana's zitten echt heerlijk. Eigenlijk is niets zachter en comfortabeler om in te bewegen dan de dunne dierenhuiden. Hetzelfde geldt voor mijn merinowollen kleding: ik wíl mijn wollen jurk en merinowollen shirts niet ongedragen laten liggen. In plaats daarvan draag ik mijn spullen tot ze versleten zijn- wat niet snel zal gebeuren. Het zou ook onzin zijn als ik alleen maar katoen zou dragen; ik wil dragen wat ik lekker vind zitten, zonder te worden aangesproken op mijn keuzes.
Ik heb ook niets met mensen die elkaar vliegen afvangen om de persoonlijke keuze om leer of wol te blijven dragen van kleding die ze al jaren bezitten. Het is bijzonder kinderachtig om te zeggen "Oh kijk, een vegetariër met leren schoenen". Als het plastic schoenen zijn, wordt weer gezeurd over "Plastic is niet milieuvriendelijk". Het gaat niet om ideologie, maar infantiele argumenten om de ander de mond te snoeren.
Nepleer/"faux leer" en andere synthetische materialen zitten niet lekker en zijn niet kwalitatief hoogwaardig
PETA en andere organisaties beweren overigens dat nepleer, plastic dus, net zo comfortabel en kwalitatief van hoge standaard is als echt leer. Dat is niet waar. Plastic leer (polyester en PVC) is zweterig, plakkerig, het materiaal is niet poreus en sluit de huid af. Plastic schoenen zorgen bij stijgende temperaturen voor blaren. Die "leren broeken" die zo berucht zijn om hun plakkerige effect, zijn altijd van plastic. Ik heb ooit een plastic broek gehad die op echt leer leek. Die was zeer onaangenaam om te dragen. Ik kreeg er een brandende huid met blaren van! Ook heb ik jarenlang op plastic schoenen gelopen. Ik heb het geprobeerd, maar "faux leer" is echt geen alternatief. Als cactusleer binnenkort op de kleding- en schoenenmarkt wordt geïntroduceerd, dan zou ik daar zeker wel voor gaan. Het is een natuurlijk materiaal en wordt nu al gebruikt door couturemerken als Natan.
Vleesloos eten
De drammers maken mensen die vleesloze gerechten eten, uit voor "grasvreters". Vleesloze gerechten worden standaard beantwoord met "gatver". Tofu is onder drammers bekend als rubberachtige substantie. In werkelijkheid wordt tofu in nagenoeg ieder Thais vlees- of visgerecht gebruikt als aanvulling. Tofu is geen flubberige rubberachtige substantie, maar hoort krokant te worden geserveerd. Als mensen het rubber vinden, hebben ze de tofu niet goed gebakken.
Met een volle pan en smaakmakers als garam masala, char siu-saus, chilisaus, limoen, zelfgemaakte sriracha en 5-specerijen kán een vleesloos gerecht niet flauw zijn. Alles zit in mijn recepten: zout, zuur, umami, zoet en scherp (capsaïcine en gingerine).
Net zo goed als ik geen behoefte heb aan stampvoetjes, dring ik zelf nooit niemand op om vegetarisch te eten. Als iemand echt graag vlees of vis wil, kan het met gemak worden toegevoegd aan mijn recepten. Een groot verschil zal het niet zijn; het is slechts een kwestie van persoonlijke smaak.
