Je ziet waarschijnlijk niet aan me dat ik nu een zware POTS-episode heb met anemie (bloedarmoede). Ik ben wel bleker dan normaal en mijn ogen zijn fletser, maar dat verschil ziet iemand die mij niet kent, niet. Ik heb een laag BMI, maar ik zie er niet mager uit als ik kleding aanheb.
Hoewel het de hele dag moeilijk is om met POTS om te gaan (ik heb de versie met een hoge bloeddruk en een pols in rust van 100 bpm), lijkt het thuis soms of het wel meevalt. Tot ik buiten de deur stap.
De weg is opgebroken, er is een omleiding, ik kom drie steile heuvels tegen tot aan de apotheek en het winkelcentrum. Ik moet na iedere paar meter blijven staan omdat mijn pols gelijk omhoog gaat. Het is onvoorstelbaar moeilijk om met een aanhoudende tachycardie de dagelijkse verrichtingen te doen. Toen ik het gisteren probeerde te negeren en met een boodschappenkar naar het centrum was geweest, kwam ik thuis met een pols van 160 bpm en een bloeddruk van 170/98.
Ik vind het met een dieet nog flink lastig. Ik at al nooit fastfood, ik heb nog nooit magnetronmaaltijden gehaald en houd helemaal niet van snoep. Wat ik moet doen, is vooral opletten op de absorptie van ijzer en D. Er valt heel veel af aan wat gegeten en gedronken kan worden. Ik mag geen koffie meer drinken, thee is ook niet goed, specerijen vallen af, calciumhoudende producten mogen niet bij ijzerhoudend eten, koolhydraten mogen niet, cacaohoudende producten mogen niet omdat oxaalzuur de opname belemmert, de meeste groenten vallen af omdat ze oxaalzuurrijk zijn, ik mag alleen maar eten met een lage glycemische index, mandarijnen moeten met mate omdat narangine de opname van ijzer blokkeert, ik moet veel natrium en water binnenkrijgen.
(Dubbelpost van afbeeldingen is niet de bedoeling, Blogger is een onoverzichtelijk platform!)