Recentelijk heb ik een medische terugval gehad met mijn hartritmestoornis. Ik ben twee keer met spoed bij de huisarts gekomen met een hypertensie (hoge bloeddruk) van 200/100 en een pols van 167 bpm.
Mijn bloedwaarden waren niet goed; ik heb bij nuchter prikken (14 uur niets gegeten tot de ochtend) een te hoge glucosewaarde, mijn rode bloedcellen worden vernietigd en ik heb anemie (bloedarmoede).
Omdat ik hier niemand heb die me kan brengen en omdat ik zelf geen vervoer mag besturen, moest ik 45 minuten naar de praktijk lopen. Een man die onderweg zag dat ik moeite had met lopen, is met me meegelopen naar de huisarts om te melden dat het duidelijk niet goed met me ging.
Ik heb 320 mg Sotalol per dag voorgeschreven gekregen. Normaal gebruik ik Sotalol bij een incidentele aanval van sinustachycardie. Deze zware betablocker heeft een paradoxale werking bij mij, op dit moment. Ik voel me beroerd na inname en krijg er een hoge bloeddruk van. Omdat ik moet wachten op een afspraak bij een cardioloog, kan ik voorlopig niets anders krijgen dan dit middel.
De Diabetesstichting geeft geen maatadvies: ik ben te jong, heb een te laag BMI en geen voorgeschiedenis met diabetes, maar wel een verhoogd glucosegehalte na 14 uur niets eten
Ik moet mijn dieet gaan aanpassen, maar dat is een lastige opgave. Ik heb van nature een laag BMI (18-18,5) en heb altijd veel moeten eten om op gewicht te blijven (ik ben Oost-Europees met Aziatische invloeden, dus mijn gewichtsverdeling is anders dan bij West-Europeanen). Ik heb me bij de Diabetesstichting gemeld, maar ik krijg geen advies omdat ik geen "risicogroeper" ben; ik ben geen 40, ik ben te dun/een lichtgewicht, ik heb geen geschiedenis van diabetes en geen ouders met diabetes.
De (hormonale) oorzaak van mijn tachycardie wordt al 15 jaar niet onderzocht, daarom is het aanmodderen
Ik heb om hormonaal onderzoek gevraagd (ik weet dat mijn hartritmestoornis hormonaal is), maar dat wordt niet verricht. Zolang de oorzaak niet wordt aangepakt, is het aanmodderen. Dat is afschuwelijk, want ik kan me geen uitval veroorloven. Langdurige uitval leidt tot leven onder de armoedegrens en dat is een uitzichtloze situatie, zeker met gezondheidsproblematiek.
Bovendien wil ik mijn professie in kunnen verdiepen om als specialist/functionaris aan de slag te gaan. Ik kan en wil niet onder medische uitval lijden. Het is zonde als ik mijn capaciteiten niet in kan zetten en veroordeeld word tot een leven thuis, zonder mogelijkheden omdat ik ook al in een nare omgeving woon.
Er komt nog een onmogelijke situatie bij.
De verhuurder van de woning van mijn moeder dreigt mij een jaar na de dood van mijn moeder met de deurwaarder
Na de dood van mijn moeder stuurde de verhuurder mij het bericht "gecondoleerd, u kunt niet in de woning blijven". Ik had reeds voor de dood van mijn moeder een verzoek tot medehuurderschap ingediend omdat wij een duurzame gemeenschappelijke huishouding voerden en ik zorg verleende. De verhuurder passeerde deze aanvraag zonder op de juridische onderbouwing in te gaan. Toen ik door de afdeling Facturering werd gebeld dat ik de machtiging zou ontvangen om de huur te betalen, werd op de achtergrond geroepen dat ze "direct moest stoppen met die machtiging!!!", omdat ik anders de overeenkomst zou krijgen! De verhuurder weigerde zelfs om aan de wettelijke voortzetting van de overeenkomst na de dood van mijn moeder te voldoen.
Toen de verhuurder duidelijk maakte dat ik uit de woning gezet zou worden, heb ik contact opgenomen met mijn WMO-manager en de gemeente. Die hebben vanwege mijn medische aandoening (hartritmestoornis met een onvoorspelbaar verloop) de verhuurder opgedragen om bij het vrijkomen van woningen, rekening te houden met de mogelijkheid tot het selecteren van een gelijkvloerse woning.
Als vereffenaar van de nalatenschap heb ik in maart 2023 de afwikkeling van de erfenis geopend en daarop in april 2023, een begroting aan de verhuurder gestuurd voor het opleveren van de huurwoning. Die begroting had ik gebaseerd op de richtlijn van de verhuurder voor het opleveren van woningen.
De kosten voor het opleveren van een huurwoning na de dood van de hoofdbewoner, zijn ontruimingskosten c.q. vereffeningskosten. Het systeem van de wet moet dus worden gevolgd bij het in rekening brengen van ontruimingskosten. Ik heb de verhuurder verzocht om conform de vereffeningsprocedure, een vordering uit te brengen (de boedelschuld). De verhuurder heeft hier nooit op gereageerd. Omdat de verhuurder als superpreferent heeft nagelaten een vordering in te brengen, heeft de kantonrechter de opheffing van de vereffening bevolen.
Recentelijk stuurde de verhuurder mij als nabestaande een nota van 2900 euro. Er zijn kosten begroot die niet gemaakt zijn. Er is een post van 500 euro aangevoerd voor kosten die niet juist zijn; zo staat op de nota dat de verhuurder de inboedel heeft moeten verwijderen, terwijl ik de inboedel professioneel heb laten verwijderen. Er zijn schoonmaakkosten gerekend voor de keuken die op de slooplijst staat, terwijl ik de sloopkeuken (die waterschade heeft doordat de verhuurder nooit reparaties heeft laten verrichten) nog heb schoongemaakt. Ik heb in mijn vrije tijd de tuin opgeknapt, sloopwerkzaamheden verricht, het hele huis gewit om het netjes op te leveren.
Ik heb er veel tijd en geld in geïnvesteerd om de nalatenschap goed te beheren. Van de staat waarin ik de woning heb opgeleverd, heb ik beeldmateriaal gemaakt. Ik heb laten weten dat ik niet alles zelf kon verwijderen. Vanwege de medische klachten ben ik afhankelijk van "goede periodes"; als ik een aanval zou krijgen, had ik helemaal geen sloopwerkzaamheden kunnen verrichten. De vloer moest zeker professioneel worden verwijderd en het bedframe van mijn moeder kon ik niet eigenhandig verwijderen, omdat deze voor mijn geboorte met een lift is afgeleverd.
Nu komt het juridische aspect. Zoals gezegd, zijn de kosten voor oplevering van de huurwoning van een erflater, vereffeningskosten die ten laste komen van de nalatenschap. De verhuurder hoort kosten dus te verhalen op de erfenis, maar daarvoor moet wel naar behoren de vordering worden ingediend bij de vereffenaar.
Op mijn beurt heb ik de rechter verzocht om de vereffening te heropenen; ik heb de verhuurder van de woning van mijn moeder op de hoogte gesteld dat deze heropening dient te worden afgewacht. Eerst als de rechter de vereffening heropent, kan de vordering van de verhuurder worden afgewikkeld. Ik heb de verhuurder laten weten, dat conform de wettelijke eisen voor het vereffenen van de nalatenschap dient te worden gehandeld. Daarop word ik door een medewerker, die de juridische aspecten negeert, gechanteerd met de deurwaarder. De verhuurder van de woning van mijn moeder heeft me dus niet alleen uit de woning gezet, maar dreigt nu om mij nog eens te duperen door de wettelijke eisen van het erfrecht terzijde te schuiven.
Als vereffenaar mag ik niet zomaar handelingen verrichten met de rekening van mijn moeder (de erfenis). De verhuurder probeert mij te dwingen om in strijd met het erfrecht te handelen.
Nu komt het frappante: op de eindnota wordt mijn moeder één jaar na haar dood, de "vertrekkende huurder" genoemd. Op de nota wordt zelfs om haar handtekening gevraagd. De inspecteur heeft mijn naam niet doorgekregen, ik word door de verhuurder aangesproken met de naam van mijn moeder (een jaar na het condoleancebericht). Op de juridische berichten en aangetekende brieven die ik naar de verhuurder heb gestuurd, krijg ik een antwoord waarbij ik met de naam van mijn moeder word aangesproken. De verhuurder weigert pertinent mijn naam te noemen bij het reageren, zelfs op directe mailberichten vanuit mijn juridische mailaccount. Bizar genoeg bevat de eindnota persoonsgegevens die niet van mijn moeder of van mij zijn.
De verhuurder is na mijn juridische berichtgeving en voorstel om de heropening af te wachten, nog steeds niet van zins om zich aan de wettelijke vereffeningsprocedure te conformeren en stuurt aan op de harde, nodeloze juridische strijd. Ik kan dat er helemaal niet bij hebben met mijn medische klachten. Ik heb al de nodige hulp ingeschakeld. Ik heb laten weten dat ik genoodzaakt ben om formele klachten in te dienen. Het is zo onnodig en zo onvoorstelbaar belastend dat deze weg wordt ingeslagen. Ik ben mijn enige familie kwijt, als klap op de vuurpijl uit de woning gezet, ben in een woning geplaatst waar de vorige bewoners het huis volledig vervuild en beschadigd hebben opgeleverd en krijg nu een trap na, terwijl ik de nalatenschap naar behoren heb afgewikkeld.
Ik maak me op voor een verbitterde strijd, die ik helemaal niet wil.
