Twee weken geleden had ik anemie (bloedarmoede). Ik werd in opdracht van een oplettende huisarts geprikt op hemoglobine, vanwege de plotselinge opkomst van een POTS-episode.
Met een hypertensiecrisis kwam ik bij de huisarts. Ik had een bloeddruk van 200/110 en een pols van 169 bpm. Een excessieve toestand voor een stuk lopen! Normaal ren ik de hele dag overal naartoe, moet ik de hoge trappen op in het treinstation en loop ik op weg naar huis minstens 6 trappen op, zonder er iets van te merken. Gedurende de afgelopen drie weken kreeg ik al een pols van 120 bpm als ik opstond of rechtop ging zitten. Mijn bloeddruk bleef overdag consequent boven de 159/90.
De POTS kwam bij mij op toen ik in één maand twee keer zoveel en twee keer zo lang bloed had verloren door een onregelmatige cyclus.
Mijn cardioloog weerlegde alles wat ik opmerkte zónder onderzoek te verrichten. Dat bloedarmoede de POTS-episode ernstig maakte bij mij, kon volgens hem ook niet het geval zijn. Als een cardioloog weigert te luisteren naar de symptomen en de medische geschiedenis van de patiënt negeert, kan er ook geen behandeling plaatsvinden. Ik word dus opgescheept met een extra belemmering; dat de cardioloog medisch relevante feiten niet verwerkt in het behandelplan en gelijk afstevent op symptoombestrijding.
Ik weet zelf heel goed dat bloedarmoede de symptomen van POTS wel degelijk verergert. Ik was kortademig na weinig inspanning terwijl ik nog nooit in mijn leven kortademig ben geweest. Ik was minstens drie keer per nacht klaarwakker en bij het rechtop gaan zitten ging mijn pols van 68 bpm naar 120 bpm in slechts 3 seconden! Mijn huid is bleker dan mijn normale huidskleur, mijn oogleden waren wit, mijn ogen zijn rood (alsof ik heb gezwommen).
De signalen van bloedarmoede zijn dus te zien aan mijn uiterlijk. Dat een arts dan al mijn signalen wegwuift met "dat kan het niet zijn", kan natuurlijk niet. Weerleggen zónder onderzoek, is geen medisch onderzoek.
Na twee weken ferro ben ik al niet meer anemisch. Ik zit met mijn hemoglobine al boven de ondergrens. Het is nog niet wat normaal is voor mijn doen (mijn normale hb is 8,9 en nu is het 7,6), maar ik heb niet langer bloedarmoede.
Ik ben verrast dat ik zo snel al geen bloedarmoede meer heb, omdat het bij veel mensen máánden duurt voordat de bloedarmoede is verholpen.
Hoe ik het heb aangepakt? Ik heb de instructie bij de ferrotabletten genegeerd. Op de verpakking staat "Niet innemen bij het eten", maar de ijzeropname is juist beter als heemijzer wordt gecombineerd met non-heemijzer en ascorbine (vitamine C). Ascorbine heeft niet zo geweldig veel effect op de ijzeropname als non-heemijzer, dus het best is om ijzerrijke plantaardige voeding te combineren met ferrotabletten.
Ik heb al een maand lang geen koffie meer gedronken, specerijen vermeden, zo weinig mogelijk thee gedronken en alle oxaalzuurrijke voeding vermeden. Voeding waar veel ijzer in zit maar die desondanks de opname van ijzer belemmert, is spinazie, chocola, rode bonen/rode kidneybonen, eieren, calciumrijke producten, oregano, haver, bessen en volkorenbrood. Het is wel lastig om meer vet binnen te moeten krijgen en tegelijk noten en peulvruchten te moeten vermijden, daar is nog geen goede oplossing voor. Alles wat zogenaamd goed is, zoals voeding met fenolen, moet juist worden beperkt tijdens een ijzerbevorderend dieet.
Ik ben, ondanks dat het heel moeilijk is met POTS, toch dagelijks actief gebleven. Ik heb nooit deconditionering gehad, omdat ik iedere dag een stuk ben gaan lopen. Naar het station is al 1 kilometer heen, dus ik loop dagelijks meer dan 2 kilometer. Ik weet dat lichaamsbeweging nodig is om bloedarmoede te bestrijden, omdat de aanmaak van rode bloedcellen wordt gestimuleerd door activiteit.
