vrijdag 4 augustus 2023

Slopen met kijkers, deel I [ De Inventarisatie ]

"Ik kom je wel helpen". Als ik op die mensen die iedere keer zo optimistisch beloven "volgende week kom ik wel helpen" had vertrouwd, was ik nog geen millimeter gevorderd
Een dag na de dood van mijn moeder, in februari 2023, ben ik begonnen met het opruimen. Mijn eigen "boekenkast", eigenlijk een kledingkast bij gebrek aan beter, heb ik leeggeruimd. Ik kreeg van kennissen te horen 'Dat hoeft nu toch nog helemaal niet', maar ook 'Begin alvast met de voorbereiding van het slopen van een deel van de inboedel' en 'Ik kom je wel helpen'. Anderhalve maand later (ik was toen zelf al bezig met slopen) kreeg ik van kennissen weer te horen 'Laat nou maar, ik kom je volgende week wel helpen'.

Als ik zou hebben gewacht tot ik werd geholpen door die kennissen, zou ik nu zelf onder de spinnenwebben zitten. 

Het vervelende bij alles is dat ik zelf geen vervoer heb om naar de milieustraat te rijden, omdat ik vanwege een cardiologische ritmestoornis niet mag rijden. De milieustraat ligt 3 kilometer buiten de bebouwde kom. Normaal zou ik gaan lopen, ware het niet dat er geen voetpaden zijn. In mijn stad zijn er géén grofvuildagen. Voor alles moet tegen bijbetaling (27 euro per m2, terwijl ik al 700 euro aan afvalheffingen heb betaald!) een afspraak worden gemaakt en metalen onderdelen, glazen onderdelen, grote plastic onderdelen, spiraalbodems mogen níet bij het grofvuil worden aangeboden.

Mijn studieboeken konden zo de container in. De boeken van alleen al 3 jaar bachelor Rechtsgeleerdheid kostten 1200 euro per jaar. Ieder jaar wordt een nieuwe druk verplicht op papier uitgegeven, zodat geen student eraan ontkomt om gemiddeld 80-120 euro voor een vak van hooguit 4 weken uit te geven.
Ik heb overal gevraagd of er nog studieboeken waren die ik aan iemand kon geven, maar er was geen interesse.

Ik heb mijn medische boeken, Golosa, Russia en enkele juridische boeken gehouden; de rest kon zo in de bak

Kapitaalvernietiging. Universiteiten weigeren meestal om e-boeken uit te geven, omdat een papieren boek van 120 euro lucratiever is



Het was al een heel werk om alles naar beneden te krijgen. 

Ik geef graag persoonlijk, niet aan een kringloop of op Marktplaats
Ik geef alles liever persoonlijk aan iemand weg dan dat ik iets aan de gemeentelijke kringloop geef. De gemeentelijke kringloop was tot vorige maand ook een pauperkringloop waar alles ondankbaar door elkaar gesmeten lag. Vieze kleding werd er gewoon uitgestald. Aan Facebook en Marktplaats doe ik niet. Als ik trouwens had moeten wachten tot iemand zou aangeven een item te willen hebben, dan zou ik maandenlang met stapels spullen hebben gezeten.

Ik heb nooit afdankertjes. Omdat ik altijd tussen twee maten in heb gezeten (eigenlijk zou maat 35 moeten bestaan!) zijn er helaas kledingstukken die net te ruim bij me vallen (ze gaan slobberen) en die ik daardoor niet graag aantrek. Ik kan ze wel eeuwig in mijn kast laten liggen, maar dat vond ik zonde. Ik wilde er liever iemand blij mee maken. Alleen...die interesse kwam niet. Ook niet na wekenlang rondvragen.

Aangezien in Nederland bovendien niemand interesse had in een Texels dekbed dat na aankoop bijna niet is gebruikt, een stapel dikke badlakens, linnengoed en kleding, heb ik iemand weten te traceren om de spullen naar het destijds koude front in Oost-Europa te sturen. Daar hadden ze het harder nodig dan hier, omdat een Texels dekbed in NL slechts 1 á 2 nachten per winterseizoen op bed ligt.


Texels dekbed, hulpgoederen en kleding. Omdat mensen in NL geen interesse hadden (en ik heb echt meer dan een maand lang rondgevraagd en aangeboden), ging dit naar het koude front in Oost-Europa




Marie Kondo, eat your heart out!!! Zo ziet een "geordende kast" eruit!




Ik wilde een vintage Supernintendo (SNES) en heb daar aan het eind van de jaren '90 om gezeurd. Het was mijn moeder gelukt om een verpakte SNES op de kop te tikken. Nu heeft niemand interesse in de SNES, dus hij is in de container beland.

PASTA! Belangrijk tijdens het opruimen. Dit zelf geïmproviseerde gerecht was binnen 15 minuten klaar. Ik zal nooit, maar dan ook nooit kant-en-klaarmaaltijden kopen of eten thuis laten bezorgen.