Tussen waken en slapen in zijn mijn sterkste gevoelsmomenten. Ik zie sinds kort mijn moeder voor me, in de periode van haar ziekenhuisbezoeken, zelfs die keren dat ik nog een basisschoolkind was en niet mee kon naar haar afspraken. Ze heeft zoveel behandelingen moeten ondergaan. Iedere keer kwam ze er sterk uit.
Ik wil in mijn herinnering steeds terugkeren naar haar kamer in het ziekenhuis. Om haar weer te kunnen bezoeken. We wisten allebei niet waar we precies aan toe waren. Ook al was het besef er wel dat het niet goed ging aflopen, we probeerden er allebei het beste van te maken. Ik beleef nu heel sterk dat ze goed uit de hersenoperatie was gekomen en daarna razendsnel functies terugkreeg. Ze kon me toen ook nog iedere avond bellen als ik thuis was, ze noemde haar telefoon een levenslijn.
Ik wil het liefst terug naar de momenten ná de controle-afspraken in het ziekenhuis. Op dit momenten liepen we weg van het ziekenhuis, de lange hal van het Erasmus door, druk pratend zoals gewoonlijk, met een euforisch gevoel van perspectief.
Als ze naast me zat of stond, legde ze vaak haar hoofd op mijn schouder, met haar wang tegen mijn wang aan. Ze schrok dan weleens als ik naar haar keek, omdat ik aan haar ogen kon zien of er iets aan de hand was. Ik had het in het voorjaar van 2022 ook aan haar gezien, terwijl haar scans en bloeduitslagen aan het eind van 2022 goed waren.
Ik vind het onuitstaanbaar dat ik daar niets mee heb kunnen doen, anders dan haar laten weten dat er iets niet in orde was en aandringen op hersenscans. Die zijn tot 2023 niet gemaakt, maar dan hadden ze misschien nog niets uitgewezen. Ik wilde haar toch behoeden.
Al die jaren heb ik alles gedaan om haar te beschermen. Ik deed dat niet uit plichtsbesef en niet uit loyaliteit. Ik deed dat, omdat ik dat zelf zo wilde.
In fragmenten komt het iedere dag, iedere avond, iedere nacht, vanzelf aan me voorbij.
Ze doemt steeds sterker in mijn herinnering op.
Al vind ik het steeds absurder worden dat ze een herinnering moet zijn- en dat ik haar niet even kan aanraken.
