Wat zijn de mogelijkheden bij een beroep tot nietigverklaring van een handeling van de EU?
Zie artikel 263 VWEU, eerste alinea, voor de ontvankelijkheid van het
ingestelde beroep. EU-instellingen kunnen zich wenden tot het Hof,
particulieren wenden zich in eerste aanleg tot het Gerecht. Ook de
lidstaten en EU-organen hebben het recht om een nietigverklaring, art.
264 VWEU, aan te vragen. Beroep dient binnen twee maanden ingesteld te
worden. De wettigheid van een handeling van één der EU-instellingen,
organen of lidstaten, wordt vervolgens getoetst.
Artikel 263 VWEU, tweede alinea, noemt de voorwaarden voor gegrondheid van een beroep tot vernietiging:
- Een onbevoegd genomen besluit (strijd met attributie- en
subsidiariteitsbeginsel: optreden zonder rechtsgrondslag en optreden
zonder exclusieve bevoegdheid door de EU-instellingen, ontbreken
objectieve gegevens t.b.v. rechterlijke toetsing);
- Schending van vormvoorschriften (schending motiveringsplicht, ontbreken van essentiële informatie);
- Schending van rechtsbeginselen en het Unierecht;
- Misbruik van bevoegdheden.
De vierde alinea van artikel 263 VWEU dient nader te worden
geanalyseerd: `Iedere natuurlijke of rechtspersoon kan...beroep
instellen tegen handelingen die tot hem gericht zijn of die hem
individueel en rechtstreeks raken, alsmede tegen regelgevingshandelingen
die hem rechtstreeks raken en die geen uitvoeringsmaatregelen met zich
meebrengen.´
In samenhang met art. 277 VWEU betreft de exceptie van onwettigheid,
een bijzondere categorie, de mogelijkheid om middellijk een besluit van
algemene strekking aan te vechten. Als de particulier meent dat een op
een besluit van algemene strekking gebaseerde handeling hem rechtstreeks
en individueel raakt, dan kan de (on)wettigheid van de algemene
strekking ter toetsing voorgelegd worden.
Om te bepalen of een particulier rechtstreeks in de belangen is geraakt,
is het handig om de vergelijking met een adressaat te trekken. Zo wordt
duidelijk of een particulier individueel geraakt is en zich derhalve
voldoende onderscheidt van andere partijen (vergelijk met de
beschikking, gehanteerd in de Awb).
Van belang is dat het beroep tot vernietiging betrekking heeft op
handelingen die beogen rechtsgevolgen ten aanzien van derden te
bewerkstelligen. De vorm van de handeling is (enigszins) ondergeschikt
aan deze factor.
Tegen een verordening kan geen beroep tot vernietiging worden ingesteld.
Echter, het Hof dient te beoordelen wanneer er sprake is van een
verordening, of dat een verordening naar aard en context toch als een
beschikking of verzameling beschikkingen kan worden aangemerkt. Ook hier
geldt: beoogt de handeling van een EU-instelling rechtsgevolgen ten
aanzien van derden en is de particulier rechtstreeks en individueel
geraakt?
Het gevolg van een geslaagd beroep tot nietigverklaring is te vinden in
art. 264 VWEU. De vernietigde handeling is niet met terugwerkende
kracht nietig. Eventuele rechtsgevolgen die voortvloeien uit de
uitoefening van het vernietigde besluit, kunnen definitief blijven, zie
tweede alinea. 266 VWEU behandelt de verplichting voor de
EU-instelling, het orgaan of de instantie tot het uitvoeren van het
arrest van het Hof.
De taakomschrijving en competentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie
Artikel 19 lid 1 van het VEU bepaalt het institutionele kader. Het Hof
van de EU bestaat uit het Hof van Justitie, het Gerecht en de
gespecialiseerde rechtbanken. Het Hof en het Gerecht bestaan uit één
rechter per lidstaat van de EU.
De taakomschrijving staat in lid 1 en 3. Het Hof verzekert de
eerbiediging van het recht bij de uitlegging en toepassing van de
Verdragen. Uitspraak wordt gedaan over een door een lidstaat,
EU-instelling, natuurlijke of rechtspersoon ingesteld beroep; de
nationale rechter kan het Hof verzoeken om een prejudiciële beslissing
inzake de uitlegging van Unierecht, of om het vaststellen van de
geldigheid van handelingen, afkomstig van de EU-instellingen.
In eerste aanleg melden natuurlijke en rechtspersonen zich bij het
Gerecht, ex. artikel 263 lid 4 en 265 VWEU, evenals de lidstaten
(wanneer het handelingen van de Commissie betreft). Het Gerecht is
bevoegd om het hoger beroep, 256 lid 2 VWEU, te behandelen van
ambtenarenzaken die in eerste aanleg door de gespecialiseerde rechtbank
zijn behandeld, 257 VWEU: de rechterlijke kamers. Op grond van artikel
265, lid 3, is het Gerecht slechts bij bepaalde aangelegenheden bevoegd
om kennis te nemen van prejudiciële vragen. Het betreft een
uitzondering: voor het nemen van een principiële beslissing, die invloed
heeft op de rechtseenheid binnen de Unie, kan de zaak naar het Hof
worden doorverwezen. Het Hof is, volgens de tweede alinea van lid 3, dan
ook bevoegd om een beslissing inzake een prejudiciële vraag aan het
Gerecht, te heroverwegen.
Het Hof van Justitie behandelt beroepen in eerste aanleg van
EU-instellingen en - organen, nationale rechterlijke instanties en
lidstaten. De infractieprocedure is te vinden in de artikelen 258-260 VWEU (toetsing nakoming verplichtingen lidstaat). Artikel 263 VWEU betreft het beroep tot nietigverklaring, 265 VWEU het beroep wegens nalaten (let op het verschil met de infractieprocedure); art. 269 VWEU ziet op de naleving van procedures ex. art. 7 VEU.
De prejudiciële vraag, art. 267 VWEU, wordt door de nationale
rechter voorgelegd. Rechtspersonen en natuurlijke personen kunnen geen
beroep in eerste aanleg instellen bij het Hof. Na een procedure bij het
Gerecht, is er een mogelijkheid tot hoger beroep bij het Hof. Het Hof
beperkt zich echter tot rechtsvragen, ex. artikel 256 lid 1 VWEU: ´Tegen
de beslissingen die het Gerecht op grond van dit lid geeft, kan een tot
rechtsvragen beperkte hogere voorziening worden ingesteld bij het Hof
van Justitie...´
Het Hof heeft tevens een adviserende functie. Advies kan worden
ingewonnen met betrekking tot de verenigbaarheid van te sluiten
overeenkomsten met de Verdragen (VEU, VWEU). Zie art. 218 lid 11 VWEU.
Wat houdt de infractieprocedure in?
Iedere lidstaat is gerechtigd jegens een andere lidstaat een klacht
inzake de schending van verdragen, in te dienen bij het Hof van Justitie
van de EU. Op grond van artikel 259 VWEU, tweede alinea, wendt de
(wellicht in zijn belangen geschade) lidstaat, als eisende partij
zijnde, zich eerst tot de Commissie.
Artikel 258 VWEU heeft betrekking op de precontentieuze fase. De
lidstaat die een regel uit het verdragenrecht zou hebben geschonden, kan
de verplichtingen nakomen, alvorens de Commissie de zaak bij het Hof
aanhangig maakt.
Wat is het gevolg, als de zaak voor het Hof is gewezen en de
veroordeelde lidstaat zijn verplichtingen, voortkomend uit het arrest,
alsnog niet nakomt? Zie art. 260 lid 2 en 3 VWEU: de lidstaat die door
het Hof wordt veroordeeld, kan op voorstel van de Commissie gesommeerd
worden een forfaitaire som of dwangsom te betalen.
