Hoe het gebrek aan beschermingsmiddelen tot de politieke beslissing tot ongecontroleerde verspreiding leidde
Van beddentellers, bodyshamers, "victim blamers" tot andere vormen van burgers tegen elkaar ophitsen: het beleid van de afwezige overheid is géén vergissing, maar bewust uitgevaardigd beleid. Vanaf december 2019 moest de bevolking worden afgeleid van het feit dat ons land niet spoedig voorzien zou worden van adequate beschermingsmiddelen (minimaal de categorie FFP2).
In januari 2020 was duidelijk geworden dat de SARS-CoV-2 epidemie zou uitgroeien tot een pandemie door de aërogene verspreidingswijze van het virus. De ervaring die de internationale gemeenschap (alle nationale overheden) 20 jaar na SARS-CoV-1 (2003) had opgebouwd, leerde dat men direct moet ingrijpen om aërogene transmissie aan banden te leggen om een pandemie te voorkomen. Vergist u zich niet: dit virus is géén geheel nieuw virus en Long COVID is ook niets nieuws onder de zon. Alles over de preventie van een nieuwe SARS-uitbraak is tussen 2004 en 2009 uitputtelijk behandeld op internationale bijeenkomsten van de overheden. De overheid kan zich er dus niet op beroepen dat "ze dit niet aan zagen komen", want zij hadden de plicht om te anticiperen.
Handen wassen, ellebogen schudden en 1,5 meter afstand: loze mantra's om de indruk te wekken dat de overheid maatregelen heeft uitgevaardigd
Het gekozen scenario was desondanks ongecontroleerde verspreiding. Bij dit scenario zijn bewust loze mantra's aangegrepen zoals 1,5 meter afstand houden, handen kapot wassen en géén handen schudden. Deze zijn verpakt als "maatregelen". Het gekozen paradigma was ook welbewust toegesneden op verspreiding via fomieten (vaste deeltjes op oppervlakken) en grote druppels, terwijl op z'n vroegst sinds 1800 bekend en sinds 1948 bewezen is, dat succesvolle virussen via microscopisch kleine deeltjes in de lucht worden overgedragen.
Groepsimmuniteit: een illusoir, dodelijk en schadelijk scenario met
tienduizenden onnodige sterfgevallen, onnodige schade aan
volksgezondheid en economie tot gevolg
Daarmee is sinds 1948 vast komen te staan dat slechts mondneusmaskers en adequate ventilatie helpen in de preventie van de verspreiding van aërogene virussen. De deskundigen die zijn ingeschakeld om het overheidsbeleid te onderbouwen, weten dit en hebben deze wetenschap ook tot hun beschikking. Dat een ander scenario bewust is gevolgd en we het moeten stellen met nepmaatregelen zoals "handen ontsmetten", is een politieke, niet-wetenschappelijke keuze. De verantwoordelijken beschikken bovendien over de wetenschap dat COVID, veroorzaakt door SARS, een dodelijke, trombotische ziekte is [bloedziekte, M.B.] die op langere termijn tot orgaanfalen en DNA-schade (en beschadiging van mitochondria) leidt.
Hoe de gekozen strategie-ongecontroleerde verspreiding profiteert van tegenstellingen tussen burgers die zich laten manipuleren tot de acceptatie van eugenetica en "victim-blaming"
Het illusoire scenario-ongecontroleerde verspreiding/groepsimmuniteit is een jaar na dato nog altijd niet verlaten. Een deel van de bevolking laat zich onbewust manipuleren, geheel in lijn met het uitgestippelde scenario. De tegenstellingen en loze kreten die door de bevolking al sinds maart 2020 worden aangedragen die alle logica ontberen, maar op clichématige wijze tot "waarheid" worden voor de mensen die daarvoor gevoelig zijn, zijn:
- "Er moeten meer IC-bedden beschikbaar komen, dan hoeven we geen maatregelen te treffen";
- "Ik laat mijn vrijheid niet inperken om anderen te beschermen";
- "Ik ben géén risicogroep";
- "Die mannen die op de IC belanden zijn allemaal ouder en hebben een buikje, dus het komt door hun eigen lichaam";
- "Als de overheid het aantal IC-bedden had uitgebreid, was de ziekenhuiscapaciteit niet overschreden";
- "De jongeren moeten al een jaar lang alles laten om ouderen te beschermen";
- "Het virus is nu toch niet meer te stoppen, we moeten er maar mee leven";
- "Ouderen mogen dood";
- "Anderen mogen dood neervallen, als ik het maar niet ben".
Deze clichés die geen enkele kern van waarheid en logica kennen (door kwaadwillende niet-wetenschappers uit de duim gezogen) en die daarom ook niet ter discussie staan voor mensen die wél logisch kunnen denken, zijn precies wat het scenario-ongecontroleerde verspreiding voorstaat: schijnbare tegenstellingen creëren.
Valse dichotomieën: er bestaan géén risicogroepen voor SARS en "economie vs. gezondheid" is een valse voorstelling van zaken
Als de "jongere die niets meer mag!!!!!" tegenover de "oudere die moet worden beschermd" wordt geplaatst, als de "buikige man van 50+" tegenover de vermeend "gezonde twintiger" wordt geplaatst, als mensen fingeren dat er "risicogroepen" en "niet-risicogroepen" bestaan voor SARS, als de valse dichotomie van gezondheid vs. economie wordt gestimuleerd met het dramatische beeld dat we echt geen sociaal leven meer mogen hebben en de uitbreiding van het aantal IC-bedden volgens de beddentellers dé oplossing was die niet is gebruikt, dan wordt alle aandacht afgeleid van waar het werkelijk om gaat: de overheid heeft nog nooit maatregelen getroffen. De burger wordt werkelijk geen strobreed in de weg gelegd maar heeft de illusie dat "niets meer mag in Nederland". Dat bevordert de ongecontroleerde verspreiding.
Complotgelovigen als dankbaar vehikel voor het overheidsbeleid
Waarom vaart de overheid daar wel bij? Omdat op deze manier het beeld wordt versterkt dat de verantwoordelijkheid bij de burgers ligt, dat de overheid alles heeft gedaan wat in de macht lag om deze onnodige (gezondheids)crisis van ongekend leed en de schending van het recht op leven te voorkomen, maar dat het door alle strubbelingen in de samenleving tóch werd geconfronteerd met tienduizenden doden die met het grootste gemak waren te voorkomen, nog eens honderdduizenden burgers met vermijdbare langetermijngezondheidsschade en financiële schade bij kleinere ondernemers en zzp'ers. Complotgelovers fungeren voor het overheidsbeleid (ongecontroleerde verspreiding gericht op groepsimmuniteit) als vehikel om het doel van het besmetten van zoveel mogelijk burgers zo snel mogelijk te bereiken.
Een kapitale noot van mijn kant: was er een lockdown uitgeroepen, dan had de overheid de ondernemer dienen te compenseren voor financieel nadeel dat direct het gevolg is van een rechtmatige overheidsdaad. Ik heb dit meerdere malen benadrukt: de overheid heeft geen lockdown willen invoeren om deze compensatieplicht te vermijden. In plaats daarvan zijn ondernemers sectoraal getroffen zonder dat tot een nationale lockdown is besloten.
Ik zeg het nog eens: ik heb in maart 2020 gewaarschuwd dat deze crisis zich zou voltrekken, maar dat deze eenvoudig was te vermijden door beschermingsmiddelen van minimaal FFP2 te verstrekken. Een simpele financiële investering in deze beschermingsmiddelen was voldoende geweest om doden en zieken ten gevolge van COVID te voorkomen. Zo werkt het, en niet anders. Wie gelooft dat politici en beleidsmakers in het belang van de samenleving handelen, verkeert altijd in een hopeloos naïeve staat. Opportunisten en pragmatici handelen immers slechts in het eigen belang en kennen geen principes, anders dan die gericht zijn op het eigen welzijn.
"Ik ben géén risicogroep voor SARS" is bewuste misleiding die mensen langdurig met gezondheidsschade opscheept
Nog een noot van mijn kant. Het is ongelooflijk dom en onwetend dat jongeren en mensen die denken dat ze "gezond" zijn, geloven dat zij geen risicogroep zijn voor SARS. SARS-coronavirussen veroorzaken in de meeste mensen trombose, die een tijd onopgemerkt kan blijven en op lange termijn tot orgaanschade leidt. Juíst omdat mensen zonder ernstige klachten hun tromboses niet opmerken, kan orgaanschade pas maanden tot wel een jaar later aan het licht komen.
Of een persoon een ernstig verloop krijgt van COVID, is niet afhankelijk van leeftijd of gezondheidstoestand. Dit virus heeft als eigenschap dat het schade aan het endothelium (het weefsel waarmee alle organen zijn bekleed) wordt aangericht. Het is een serieuze roulette om de gok te wagen met SARS. Om te weten of de kans op een ernstig verloop bij een jongere extra hoog is, zou iedereen zijn of haar DNA volledig moeten kennen. Daar komt nog bij dat SARS-CoV-2/COVID schade aan het DNA oplevert.
Het virus infiltreert in het DNA en rotzooit met de code. Het virus laten rotzooien met het lichaam en het DNA is niet nodig en ook niet acceptabel. Maar: er is iets aan te doen en wel heel eenvoudig. Als iedereen in publieke ruimten en in binnenshuis contact met mensen van buiten het huishouden, een mondneusmasker van de categorie > FFP2 draagt, is er niets aan de hand. Het virus wordt zo direct bij de bron bestreden. Al het menselijk leed is werkelijk nergens voor nodig. Alleen als de mensen deze crisis zelf in stand willen houden, blijft de crisis bestaan.
Er zijn géén voorstanders van een absolute lockdown
In tegenstelling tot de stop-and-go-lockdowns die slechts bepaalde sectoren onevenredig treffen, heeft Nederland nooit een lockdown gehad. Hoewel mensen die de vergroting van een tweedeling beogen te bereiken die suggestie wekken, zijn er geen voorstanders van een absolute lockdown te vinden.
Het spreekt dan ook voor zich: de essentie van een lockdown is zo vroeg mogelijk testen, isoleren, traceren en behandelen van infectiegevallen. Sinds januari 2020 wordt terecht gewezen op het belang van containment. In het voorjaar van 2020 was het mogelijk en noodzakelijk om de SARS-gezondheidscrisis in de kiem te smoren zonder economische nadelen te ondervinden. Containment, zoals containment bedoeld is: adequate maatregelen treffen ter preventie van doden, ernstig zieken, economische malaise en uitstel van reguliere gezondheidszorg. Juist het indambeleid waar sinds 2003 op wordt gehamerd, voorkomt dat een land langdurig met de gevolgen van SARS-coronacrises te maken krijgt (ik schrijf het niet voor niets in meervoud: COVID-19/COVID-2020 is niet bepaald de eerste SARS-crisis waarmee de internationale gemeenschap wordt geconfronteerd).
