donderdag 25 juli 2024

Ik wil terug

Iedere nacht, als ik in slaap val, verandert mijn omgeving in mijn normale omgeving. Ze zegt 'Ik ben er wel, alleen zien anderen mij niet'. 

Er gaat geen nacht voorbij zonder dat ik droom dat alles weer is als vóór eind 2022. Maar ook overdag ervaar ik dat bepaalde atmosferen me weer terugbrengen. Naarmate ik langer alleen ben, voelt het alsof mijn normale leven steeds korter in het verleden ligt.

Ik heb het nooit aan willen horen dat mensen zeggen 'Het kan vanaf nu alleen maar beter gaan'. Ze zouden die onzin eens tegen zichzelf moeten zeggen als ze de belangrijkste persoon in hun leven kwijt zijn. Er is helemaal niets positief aan verlies van en naaste en alleen achterblijven. Het is niet eens een leven te noemen. 

Mensen geloven dat verlies wordt gevolgd door rouw, acceptatie en het vinden van een nieuwe betekenis. Als je de dood van een naaste niet accepteert, zou het verstoorde rouw zijn. Dat soort pseudopsychologie doet geen recht aan de werkelijkheid. 

Mijn naaste was niet klaar met leven. Ze wilde helemaal niet dood. Aangezien haar dood niet uit ouderdom is, maar door de pech om getroffen te zijn door een mutatie, is het ook niet een kwestie van het "afsluiten van een mooi leven". 

Het is geen verbittering. Het leven is gewoon helemaal niets aan zonder naaste. Ik houd mezelf niet voor de gek met een toekomst, ik leef bij de dag. Ik heb geen grootse perspectieven en ook niets dat me fascineert. Ik heb het altijd al zinloos gevonden dat mensen zo gericht zijn op hun toekomst. 

Het enige in het leven dat ik belangrijk vond, was kunnen delen met een naaste- en de gezelligheid. Al het andere, zoals bezittingen en dure vakanties, kon me altijd al gestolen worden. 

Wij hadden een gedeeld gevoel voor humor en nog iets anders gemeen: dat we altijd écht voor een ander klaarstaan. Die openheid maakte dat we overal werden ervaren als mensen die je niet hoeft te léren kennen. Die openheid miste ik gelijk toen ik werd geconfronteerd met de realiteit, die zaterdagnacht toen ik na haar dood op straat werd gezet. 

Af en toe ontmoet ik mensen zoals zij. Ze zijn er weinig, maar ze zijn er wel. Misschien niet heel toevallig zijn het mensen met dezelfde etnische achtergrond.