De mensen kwamen in opstand tegen een lockdown die in hun verbeelding in alle volledigheid bestond. Ze hebben zichzelf wijsgemaakt dat ze de afgelopen drie maanden binnen moesten blijven en zijn dat al snel spuugzat geworden. Mensen verzetten zich tegen "sociale distantie"-regels, omdat ze vinden dat hun vrijheid wordt aangetast door afstand te moeten houden tot vreemden (..). Er is verzet tegen het dragen van een mondkapje, terwijl het mondkapje nergens, behalve in het openbaar vervoer, gedragen hoeft te worden: "Ik laat me niks opleggen! Ik laat me niet bang maken!"
In Nederland wordt iedere maatregel bij voorbaat gezien als een aantasting van de vrijheid. Onder een groot deel van de bevolking dringt het besef niet door dat SARS-CoV-2 een gevaarlijk virus is. Het zijn niet alleen mensen die de ernst van SARS bewust bagatelliseren, maar ook de mensen die domweg niet begrijpen dat dit virus wordt verspreid door mensen en dat de gevolgen ervan ernstig zijn. Ze snappen niet dat mensen in het virus stikken, dat het virus vele onnodige slachtoffers heeft gemaakt en dat de noodzaak om verspreiding te voorkomen dringend is. De mensen die het niet begrijpen, zien niet in dat maatregelen noodzakelijk zijn om de verspreiding van dit SARS-virus aan banden te leggen; zij zijn opgelucht dat hun 'vrijheid is teruggegeven'. Ze zijn blij dat de grenzen weer zijn opengesteld, zodat ze weer op vakantie kunnen. Maatregelen worden gezien als pesterijen. Als het allemaal wel is meegevallen, omdat er nu minder mensen op de ic liggen, dan zijn al die maatregelen toch ook niet nodig geweest?
Volgens gedragsonderzoek van het RIVM blijft 77% van de mensen niet thuis als zij klachten hebben die bij SARS-CoV-2 horen en 51% heeft voorafgaand aan het onderzoek nog bezoek ontvangen. Slechts 28% van de mensen met klachten is bereid een coronatest af te laten nemen. De mensen die het virus onder de leden hebben kunnen in Nederland ook nog eens vrij rondlopen zonder dat minimaal vereiste adequate maatregelen zijn getroffen om het gevaar voor anderen te beperken.
Plateaufase en onbetrouwbare data
Sinds 1 juni 2020 is het beeld gegeven dat de samenleving weer volledig kan worden opengesteld. Vóór 1 juni was duidelijk dat er naar een 'plateaufase' toe beredeneerd zou worden, dat wil zeggen dat een daling van het aantal ic-opnamen per 1 juni 2020 werd beoogd en als argument is aangegrepen om de teugels te laten vieren.Een plateaufase houdt in dat het aantal infecties stagneert. Er komen dus nog steeds infecties bij, maar de toename is tijdelijk niet exponentieel. Door niet te testen (maart-april-mei), kan het aantal geregistreerde infecties worden gemanipuleerd om een wenselijker beeld te schetsen. De mensen die thuis zijn gestikt omdat ze niet door de huisarts verwezen konden worden en ook géén test hebben ontvangen, vallen niet onder de SARS-CoV-2-slachtoffers. De werkelijke absolute RF en werkelijke CFR zullen dus nooit bekend worden. Ook ontbreekt het werkelijke reproductiegetal R vanwege de onbetrouwbaarheid van de geregistreerde data.
Gemeenten en GGD's hebben géén SARS-CoV-2-plannen en de contactonderzoeken die tot nu toe zijn uitgevoerd, zijn niet geanalyseerd. Een landelijke registratie van bronnen van SARS-CoV-2 ontbreekt. Er is géén onderzoek gedaan naar specifieke besmettingshaarden.
Het is een slechte strategie om tijdens een plateaufase de teugels te laten vieren. De haard is nog niet bestreden en binnen enkele weken zal het aantal infecties weer stijgen. Rekening houdend met de incubatietijd, zijn de gevolgen van het handelen van nu over twee weken waar te nemen. Als de ic weer wordt overspoeld, wordt ditmaal in expliciete bewoordingen een horrorscenario ingezet: de triage op economische gronden.
Horrorscenario: we laten u stikken onder het mom van 'fair innings' (expliciete leeftijdsdiscriminatie)
Als de IC-capaciteit wordt overschreden doordat de ziekenhuiszorg in de voorliggende jaren is afgebroken en omdat de overheid het laten vieren van de teugels te midden van de pandemie bepleit, moet een triage op economische gronden worden uitgevoerd. De KNMG heeft gisteren het draaiboek "Triage op basis van niet-medische overwegingen voor IC-opname ten tijde van fase 3 in de COVID-19 pandemie" gepubliceerd.
In fase 3 worden alle patiënten in generaties van 20 jaar ingedeeld. Mensen uit een jongere generatie hebben voorrang op mensen uit een 'oudere' generatie. Iemand van 19 gaat dus vóór iemand van 21, iemand van 39 heeft voorrang op iemand van 41 en mensen van 61 jaar moeten het afleggen tegen iemand van 59 jaar. Hoewel het draaiboek claimt niet te discrimineren, hebben jongere generaties meer morele aanspraak op ic-zorg dan degenen die meer levensjaren achter de rug hebben. Dit wordt gepresenteerd onder het mom van 'fair innings, alsof het medisch-ethisch te rechtvaardigen zou zijn. Dat is het niet. Met rechtvaardigheid heeft dit economische triage-argument niets te maken. Het is wat het is: leeftijdsdiscriminatie. Leeftijdsdiscriminatie gebeurt in de praktijk zonder dat het wordt benoemd. Het verschil is dat het draaiboek het nu wel in woorden vat, maar daarbij pretendeert het dat discriminatie ethisch verantwoord is.
Verderop wordt duidelijk gemaakt dat 'eigen schuld' geen rol mag spelen in het uitvoeren van deze economische triage. Concreet gaat iemand uit de jongere generatie die door bewuste roekeloosheid geïnfecteerd is geraakt, vóór op iemand uit de oudere generatie die wel alle voorzorgsmaatregelen heeft getroffen maar door toedoen van een ander slachtoffer is geworden. Ook daar is niets ethisch rechtvaardig aan.
In Nederland wordt iedere maatregel bij voorbaat gezien als een aantasting van de vrijheid. Onder een groot deel van de bevolking dringt het besef niet door dat SARS-CoV-2 een gevaarlijk virus is. Het zijn niet alleen mensen die de ernst van SARS bewust bagatelliseren, maar ook de mensen die domweg niet begrijpen dat dit virus wordt verspreid door mensen en dat de gevolgen ervan ernstig zijn. Ze snappen niet dat mensen in het virus stikken, dat het virus vele onnodige slachtoffers heeft gemaakt en dat de noodzaak om verspreiding te voorkomen dringend is. De mensen die het niet begrijpen, zien niet in dat maatregelen noodzakelijk zijn om de verspreiding van dit SARS-virus aan banden te leggen; zij zijn opgelucht dat hun 'vrijheid is teruggegeven'. Ze zijn blij dat de grenzen weer zijn opengesteld, zodat ze weer op vakantie kunnen. Maatregelen worden gezien als pesterijen. Als het allemaal wel is meegevallen, omdat er nu minder mensen op de ic liggen, dan zijn al die maatregelen toch ook niet nodig geweest?
Volgens gedragsonderzoek van het RIVM blijft 77% van de mensen niet thuis als zij klachten hebben die bij SARS-CoV-2 horen en 51% heeft voorafgaand aan het onderzoek nog bezoek ontvangen. Slechts 28% van de mensen met klachten is bereid een coronatest af te laten nemen. De mensen die het virus onder de leden hebben kunnen in Nederland ook nog eens vrij rondlopen zonder dat minimaal vereiste adequate maatregelen zijn getroffen om het gevaar voor anderen te beperken.
Plateaufase en onbetrouwbare data
Sinds 1 juni 2020 is het beeld gegeven dat de samenleving weer volledig kan worden opengesteld. Vóór 1 juni was duidelijk dat er naar een 'plateaufase' toe beredeneerd zou worden, dat wil zeggen dat een daling van het aantal ic-opnamen per 1 juni 2020 werd beoogd en als argument is aangegrepen om de teugels te laten vieren.Een plateaufase houdt in dat het aantal infecties stagneert. Er komen dus nog steeds infecties bij, maar de toename is tijdelijk niet exponentieel. Door niet te testen (maart-april-mei), kan het aantal geregistreerde infecties worden gemanipuleerd om een wenselijker beeld te schetsen. De mensen die thuis zijn gestikt omdat ze niet door de huisarts verwezen konden worden en ook géén test hebben ontvangen, vallen niet onder de SARS-CoV-2-slachtoffers. De werkelijke absolute RF en werkelijke CFR zullen dus nooit bekend worden. Ook ontbreekt het werkelijke reproductiegetal R vanwege de onbetrouwbaarheid van de geregistreerde data.
Gemeenten en GGD's hebben géén SARS-CoV-2-plannen en de contactonderzoeken die tot nu toe zijn uitgevoerd, zijn niet geanalyseerd. Een landelijke registratie van bronnen van SARS-CoV-2 ontbreekt. Er is géén onderzoek gedaan naar specifieke besmettingshaarden.
Het is een slechte strategie om tijdens een plateaufase de teugels te laten vieren. De haard is nog niet bestreden en binnen enkele weken zal het aantal infecties weer stijgen. Rekening houdend met de incubatietijd, zijn de gevolgen van het handelen van nu over twee weken waar te nemen. Als de ic weer wordt overspoeld, wordt ditmaal in expliciete bewoordingen een horrorscenario ingezet: de triage op economische gronden.
Horrorscenario: we laten u stikken onder het mom van 'fair innings' (expliciete leeftijdsdiscriminatie)
Als de IC-capaciteit wordt overschreden doordat de ziekenhuiszorg in de voorliggende jaren is afgebroken en omdat de overheid het laten vieren van de teugels te midden van de pandemie bepleit, moet een triage op economische gronden worden uitgevoerd. De KNMG heeft gisteren het draaiboek "Triage op basis van niet-medische overwegingen voor IC-opname ten tijde van fase 3 in de COVID-19 pandemie" gepubliceerd.
In fase 3 worden alle patiënten in generaties van 20 jaar ingedeeld. Mensen uit een jongere generatie hebben voorrang op mensen uit een 'oudere' generatie. Iemand van 19 gaat dus vóór iemand van 21, iemand van 39 heeft voorrang op iemand van 41 en mensen van 61 jaar moeten het afleggen tegen iemand van 59 jaar. Hoewel het draaiboek claimt niet te discrimineren, hebben jongere generaties meer morele aanspraak op ic-zorg dan degenen die meer levensjaren achter de rug hebben. Dit wordt gepresenteerd onder het mom van 'fair innings, alsof het medisch-ethisch te rechtvaardigen zou zijn. Dat is het niet. Met rechtvaardigheid heeft dit economische triage-argument niets te maken. Het is wat het is: leeftijdsdiscriminatie. Leeftijdsdiscriminatie gebeurt in de praktijk zonder dat het wordt benoemd. Het verschil is dat het draaiboek het nu wel in woorden vat, maar daarbij pretendeert het dat discriminatie ethisch verantwoord is.
 |
| 'Intergenerationele solidariteit': iedereen ingedeeld in hokjes van 20 jaar. |
Verderop wordt duidelijk gemaakt dat 'eigen schuld' geen rol mag spelen in het uitvoeren van deze economische triage. Concreet gaat iemand uit de jongere generatie die door bewuste roekeloosheid geïnfecteerd is geraakt, vóór op iemand uit de oudere generatie die wel alle voorzorgsmaatregelen heeft getroffen maar door toedoen van een ander slachtoffer is geworden. Ook daar is niets ethisch rechtvaardig aan.
