Ik heb geen last van nostalgische gevoelens, zo ook niet rond de kerst.
Nee, rond deze tijd van het jaar, als de dagen kort zijn, het weer wazig is en het vroeg donker wordt, voel ik het gemis weer opdoemen.
Er gaat eigenlijk geen nacht voorbij zonder gemis te voelen, maar overdag kan ik me meestal zo makkelijk in de verplichtingen verliezen dat ik het gevoel nauwelijks door me rondzwiert.
In deze periode is dat anders. Ik voel het gemis óók terwijl ik druk bezig ben. Het sluimert en doemt nu veel harder op. Het is een koud gevoel, een leegte.
Ik heb geen behoefte aan "gelukkig heb je goede herinneringen", of "Misschien wordt het (die "magische" toekomst toch altijd..) beter".
Ik mis mijn naasten die dood zijn.
