Ik mag u verblijden met drie jaar lang gratis de krant!
'Mevrouw, we mogen de mensen in deze stad drie jaar lang gratis de krant geven'...
Ik maak het nooit mee dat een straatverkoper aan mij vraagt of ik een gratis Telegraaf wil, maar ben er wel getuige van dat mensen worden verleid om toe te happen.
Zoals ik u vorig jaar berichtte, proberen straatverkopers u er met behulp van allerlei tactieken toe te verleiden om een overeenkomst aan te gaan, bijvoorbeeld met een energiemaatschappij, of om een abonnement te nemen op een krant of tijdschrift, terwijl u daar helemaal geen behoefte aan hebt.
Complimentjes, het gebruik van demonstratiemateriaal, tablets, cadeautjes of vragen moeten u in de stemming brengen, zodat u er gemakkelijker van te overtuigen bent dat u een fantastische aanbieding voorgeschoteld krijgt. U bent niet verplicht om op straatverkopers in te gaan, u hoeft niet beleefd te blijven en al helemaal niet te reageren op pogingen om u aan te spreken, want u hebt nergens om gevraagd. Als u behoefte hebt aan informatie over een abonnement of product, dan kunt u die informatie zelf wel vinden! Neemt u de moeite om 'nee' te zeggen, dan is nee ook echt nee en hoort u niet lastiggevallen te worden met een weerwoord of een 'ja, maar...'
Alertheid blijft belangrijk bij zowel gewenste als ongewenste benadering door straatverkopers. Meestal wordt de consument gewaarschuwd voor malafide verkopers, oplichters die de deuren langsgaan zonder dat zij over een vergunning beschikken. Dit wekt de indruk dat straatverkopers met een vergunning wel betrouwbaar zijn. Ik benadruk dat u waakzaam moet blijven: een verkoper die een vergunning heeft kan zich namelijk ook van malafide verkooptrucs bedienen!
Ik kreeg de vraag voorgelegd, of het is toegestaan dat straatverkopers (mét vergunning) die zich ophouden voor de winkel, een 85-jarige vrouw vertellen dat zij drie jaar lang een gratis abonnement op een tijdschrift krijgt, als ze haar personalia en bankrekeningnummer maar geeft, of dat dezelfde straatverkopers mogen mededelen dat uitgerekend dit winkelend publiek wordt verblijd met drie jaar lang gratis bezorging van roddelblaadjes. Ik kan er kort over zijn: ongeacht de leeftijd van de consument, riekt dit naar misleidende verkoop. Ik vind het wel heel kwalijk dat straatverkopers in ouderen kennelijk een 'kwetsbare doelgroep' zien en hen daarom proberen te lokken met listige verkooppraatjes.
Wat kunt u doen tegen misleidende en agressieve verkoop (op straat)?
Hebt u het vermoeden dat u bent misleid bij het aangaan van een abonnement/overeenkomst op straat, of bent u agressief benaderd? Dan hebt u verschillende mogelijkheden tot uw beschikking. U hebt recht op ontbinding van de overeenkomst, u kunt de overeenkomst vernietigen wegens dwaling en u kunt misleidende verkooptrucs melden aan de ACM.
1. Ontbinden van de overeenkomst
U hebt het recht om de overeenkomst zonder opgave van redenen, binnen een termijn van 14 dagen te ontbinden (art. 6:230o BW). Dit ontbindingsrecht geldt ook wanneer u niet bent misleid! De termijn van 14 dagen is in eerste instantie dan ook bedoeld om de overeenkomst te overdenken. Voldoet de verkoper niet aan zijn plicht om u te informeren over uw rechten, dan hebt u tot 12 maanden de tijd om de overeenkomst te ontbinden (art. 6:230o lid 2 BW).
2. Vernietiging overeenkomst
Een overeenkomst die tot stand is gekomen met behulp van misleiding, kan door u worden vernietigd. U kunt eventueel geïncasseerde bedragen storneren.
3. Meld misleidende verkooptrucs
U kunt misleidende straatverkoop melden aan de Autoriteit Consument & Markt (ACM). Dit doet u via ConsuWijzer. Helaas geeft de ACM géén inzicht over hoe uw klacht wordt afgehandeld. U krijgt dus geen terugkoppeling over de aanpak van het bedrijf dat zich schuldig maakt aan misleiding.
4. Informele aanpak: meld uw klacht op een daartoe bestemde website
Weet u dat veel grote (commerciële) bedrijven mensen in dienst nemen om dagelijks het internet af te speuren in de zoektocht naar slechte recensies en klachten over het bedrijf? Om die reden kan het raadzaam zijn om uw klacht kenbaar te maken, bijvoorbeeld via consumentensites zoals Radar, Kassa, Klacht.nl en de Consumentenbond. Medewerkers van consumentensites kunnen proberen om uw klacht informeel af te handelen, bijvoorbeeld door contact op te nemen met het bedrijf. Wordt vervolgens geen actie ondernomen, dan kan uw klacht via social media worden doorgezet.
Formuleer uw klacht wel zo nauwkeurig mogelijk: u kunt aangeven op welke wijze u bent aangesproken door een medewerker van een bepaalde marketingorganisatie, in welke plaats en ten behoeve van welk bedrijf deze marketingmedewerker u iets probeerde te verkopen/heeft verkocht. Noem op internet geen namen van straatverkopers, zeg dus niet: "Meneer Peters probeerde mij een roddelblad aan te smeren". Uiteraard kunt u de naam van de straatverkoper wel doorgeven in een formele klacht, gericht aan de ACM!
Het kan zijn dat eerdergenoemde 'internetspeurders' namens hun bedrijf de opdracht krijgen om uw klacht te ontkennen. Laat u zich niet afpoeieren. U kunt zeggen dat u weet dat diegene door het bedrijf wordt ingezet om uw ervaringen te ontkennen of af te zwakken, maar dat u er toch werk van wilt maken.
